Robert Lee
- Pozycja: pomocnik
- Okres gry w Newcastle: 1992-2002
- Mecze w barwach Newcastle: 380
- Bramki w barwach Newcastle: 56
- Kadra narodowa: reprezentant Anglii
Robert Lee urodził się 1 lutego 1966 roku w West Ham, który jest częścią Londynu. Jest angielskim piłkarzem, który grał na środku pomocy.
Swoją przygodę z piłką rozpoczął w szkółce młodzieżowej Charltonu Athletic, a do kadry seniorskiej trafił w sezonie 1984/85. Szybko stał się kluczowym zawodnikiem w pomocy The Addicks, jednak klub nie zdołał obronić się przed spadkiem do drugiej ligi w sezonie 1989/90. Lee nie opuścił Charltonu i miał zamiar pomóc w powrocie do elity. W 1992 roku klub nadal był w drugiej lidze (która teraz nosi nazwę The Championship), a sytuacja finansowa w klubie nie była ciekawa. Zmusiło to managera Alana Curbishleya do sprzedaży Roberta. 24 września 1992 roku w końcu przeniósł się do Newcastle United za 700 tysięcy funtów. Na The Valley rozegrał 343 spotkania, w których zdobył 65 goli. Newcastle wtedy również grało w drugiej lidze, ale już w pierwszym sezonie na Sroki St. James' Park wywalczyły awans do Premiership, w której pod wodzą Kevina Keegana i jego asystenta Terry'ego McDermotta walczyły w latach 1993-1996 o najwyższe miejsca w lidze. W sezonie 1995/96 Newcastle zajęło drugie miejsce, ale niestety w styczniu 1997 roku z posady managera zrezygnował Kevin Keegan, a pod wodzą jego następcy - Kenny Dalglisha Newcastle już nie było tą samą drużyną.
W lecie 1998 roku Lee wraz z kolegami z drużyny - Alanem Shearerem i Davidem Battym pojechał na Mistrzostwa Świata do Francji, gdzie Anglia odpadła w drugiej rundzie po rzutach karnych z Argentyną. Lee rozegrał na tym Mundialu tylko 11 minut w meczu grupowym z Kolumbią, który Anglia wygrała 2:0.
Następcą Dalglisha w Newcastle na stanowisku managera był Ruud Gullit. Niestety Robert Lee popadł z nim w konflikt, przez który stracił pozycję kapitana drużyny. Spór był na tyle poważny, że przed sezonem 1999/2000 Lee nie dostał nawet numeru na koszulkę. Gullit został szybko zwolniony z Newcastle, a pod okiem jego następcy - Sir Bobby Robiona, Robert odzyskał dawną formę, podobnie jak Alan Shearer, który również był skonfliktowany z Gullitem.
Numer 7 na koszulce, w którym zawsze występował Lee, a odebrał mu go Gullit, został przydzielony Kieronowi Dyerowi. Sam Dyer nalegał jednak, by numer ten wrócił do Roberta Lee i tak też się stało. Pod wodzą Robsona, Lee grał bardziej jako defensywny pomocnik, mimo tego, że zawsze był ofensywnym pomocnikiem.
W sezonie 2001/02 Robert chciał przedłużyć kontrakt z klubem, ale zarząd postanowił poczekać z negocjacjami do stycznia 2002 roku. Zawodnik nie był zadowolony z takiego obrotu sprawy i poprosił o transfer, co zaskoczyło kibiców i piłkarzy. Robson był zawiedziony całą sytuacją, ale uszanował decyzję Roberta. Tym sposobem, po rozegraniu 381 spotkań w barwach Srok, w których strzelił 56 goli, został sprzedany w lutym 2002 roku za 250 tysięcy funtów do Derby County. Przez półtora sezonu rozegrał tam 50 spotkań, strzelił dwa gole, po czym przeniósł się do West Hamu, któremu kibicował jako mały chłopiec. Spędził tam ponad rok, po czym trafił do Oldham. Tam rozegrał tylko jeden mecz. W końcu 17 marca 2005 roku zaczął grać dla Wycombe Wanderers na zasadzie "pay as you play", czyli płacono mu wtedy, kiedy grał. Opuścił klub w czerwcu 2006 roku, gdy z posady managera Wycombe został zwolniony John Gorman. W wieku 40 lat zakończył karierę piłkarską.
11 maja 2006 roku Lee wziął udział w meczu pożegnalnym Alana Shearera na St. James' Park, w którym Newcastle pokonało 3:2 Celtic Glasgow. Wystąpił w tym meczu gościnnie, oczywiście w czarno-białej koszulce, wraz z Lesem Ferdinandem, Stevem Watsonem i Garym Speedem.
